Alweer een maand na thuiskomst uit Ladakh en Himachal Pradesh, wordt het tijd voor een blogje. Ik ben nog steeds vol van de beelden, de wonderbaarlijke landschappen en ervaringen deze reis door Noord-India. Ladakh is een heel on-Indiaas stukje India. Veel Tibetaanser qua sfeer, dorpjes, boeddhisme en mensen. Dat is uiteindelijk ook de reden dat we er heen zijn gegaan. Het klinkt haast decadent, maar we zijn een beetje verslaafd geraakt aan lopen door de Himalaya. Wat een landschap, wat een grootsheid, ruigte en variatie …
Route naar Ladakh
Eerst zijn we met trein en auto over land vanuit Delhi naar het noorden gereden met als hoofddoel de trekking door Ladakh. Groot voordeel was het op deze manier langzaam wennen aan de hoogte, met veel slapen boven de drie- en vierduizend meter. Mede daardoor hadden we gelukkig geen last van hoogteziekte tijdens het lopen tot 5200 meter. Ook het stuk door Himachal Pradesh, (oa. Spiti en Kinnaur) met de auto was prachtig én af en toe huiveringwekkend.
De slechte weg zorgt voor een tempo van gemiddeld 20 km per uur. Het is een grotendeels onverharde weg van anderhalve auto breed, met af en toe een uitstulpinkje (vaak fijn boven een gapende afgrond) waar alle verkeer overheen moet. Dus ook vrachtwagens, volgeladen bussen en bouwverkeer. Het vraagt van de chauffeurs geduld, flexibiliteit, vaardigheid en stalen zenuwen en dat laatste geldt ook voor ons. Aan vangrails doen ze niet. Ongelooflijk hoe iedereen precies weet hoe lang en breed zijn auto is. Ook buspassagiers laat het niet onberoerd. Langs de zijkanten van de bussen onder de raampjes zie je vaak de braaksporen lopen. Kan ik me levendig voorstellen, in zo’n volgeladen bus …
Trekking
Lopend door die bergen schakel je helemaal af. Het kan er écht stil zijn, ’s nachts bij bewolking écht donker of als het volle maan is met een immense sterrenhemel écht helder. Het enige waar je mee bezig bent is heel basaal: lopen, kijken waar je je voeten zet, om je heen kijken en genieten, verwonderen, water drinken, je adem verdelen op hoge passen met maar 52% zuurstof, eten en slapen in je tentje.
Team
Ons team bestond uit gids Tashi, kok Norboo en paardenman Tinnoo met 6 paarden voor de tenten en bagage. En dan natuurlijk wij twee als lopers. Luxe nietwaar? Samen zijn we 7 dagen opgetrokken en hebben ’s avonds gezamenlijk potjes zitten pesten, heel fanatiek met hindi woorden voor schoppen, klaver enz. omdat we allemaal de Engelse niet wisten (en natuurlijk geen bereik, laat staan wifi om even iets op te zoeken!).
Het mooie van dit stuk Himalaya is dat elk dal compleet anders is. Zodra je een pas over gaat kom je weer in een heel nieuwe wereld. Dat houdt het boeiend én maakt nieuwsgierig, wat vaak helpt bij de laatste zware loodjes om een pas te bereiken. Je bent letterlijk benieuwd naar ‘de andere kant van de bergen’. Ladakh is eigenlijk een woestijn; heel droog en ruig, met overal boeddhistische stupa’s, manimuren, kloosters en gebedsvlaggen. Wat mij betreft ‘woest aantrekkelijk’!
Na de trekking
Terug in de stad vallen me dan ineens weer grafische elementen op en word ik langzaam weer een beetje meer grafisch vormgever – al is dat nooit helemaal weg. India is bekend als het gaat om handgeschilderde reclames. Je kunt als Indiër wat geld verdienen door je muur of roldeur te laten beschilderen met reclameteksten en/of afbeeldingen. Ik heb hier niet de beste voorbeelden, maar even voor het idee. Grappig is dat je oude en nieuwe versies van dezelfde logo’s ziet. Geen idee of de eigenaars van die oude versies dan ook minder betaald krijgen …
Het heeft in ieder geval weer nieuwe energie gegeven voor dit komende jaar en herinneringen voor de rest van mijn leven.
Hoi Marieke en Robert, dat was een mooie toegift.
Het is inderdaad een prachtig mooi land, ik het een weer van genoten.
Wat een inspirerend verhaal en mooie foto’s! Ik ga zelf ook maar eens een reis die kant op plannen 🙂